لعنت...

لبخند هایت مرا وادار به فکر کردن می کنند
فکر کردن به زیبایی لبخندت، لب هایت، دندان های برفیت...
دیگر حتی لبخند هم نزن...
لعنت به من که نمی توانم به تو فکر نکنم
و
لبخند بر لب هایم ننشانم...

چرا؟

من که تشنه ی صدای توام...

من که لیریز از عشق توام...

من که با بوی لباس هایت به خواب میروم...

مرا به جای ان غریبه در اغوش بگیر...

چرا دوستت دارم هایت نصیب من نمیشود؟

تنهایی من

تنهایی را در نفس هایم قورت میدهم که کسی متوجه نشود

میگویید چرا؟

خب زمانی که قلبم پر از عشق اوست به دیگری چه نیاز دارم؟

او هست...

او همیشه در قلب و ذهن من است